τεκτοπυριτικός

-ή, -ό, Ν

(συν. το ουδ. στον πληθ.) τα τεκτοπυριτικά

(ορυκτ.) ομάδα ανόργανων χημικών ενώσεων τών οποίων η δομή χαρακτηρίζεται από πυριτικά τετράεδρα διατεταγμένα σε ένα τρισδιάστατο πλέγμα, αλλ. πολυπυριτικά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. tectosilicates < tecto- (< λατ. tectum «στέγη» < ρ. tego «καλύπτω, στεγάζω») + silicates «πυριτικά»].